Deze blog is geschreven door peasmaker Patrick van Kari’s Crackers waar ik in juni 2023 een weekje meewerkte.
‘Chantal, je bent nu een week bij Kari’s geweest, het was vreugdevol. Ik ga ook een blog over jou schrijven’
Haar ogen knijpen zich lachend dicht terwijl ze mij vrolijk aanspreekt. ‘Hmmm, ik ben altijd degene die verhalen over food ondernemers schrijft. Niemand heeft ooit een blog over mij geschreven.’
Chantal heeft 10 jaar gewerkt aan haar innovatieve startup Kromkommer. ‘Gelijke rechten voor alle groenten’. Zo’n missie statement begrijp je meteen. Ze was een van de eersten die voedselverspilling op de kaart zette door er daadwerkelijk iets aan te doen. Soep maken van groenten die anders weggegooid zouden worden. In 2020 stopte ze er mee en 9 maanden geleden begon ze met Peas Of Me.
Met haar Peas of Me camperbus bezoekt Chantal vernieuwende boeren en voedselbedrijven en werkt ze een weekje mee. Ze overnacht vaak op het parkeerterrein of oprit van het betreffende bedrijf. Onze eerste klant Rob en Henrieke van de biosupermarkt in het bos waren zo vriendelijk om Chantal een plek te geven op hun erf, aan de bosrand. Veel betere plek voor de ochtendyoga, op het matje voor de bus.
Het doel van haar werk is om het werk van voedselveranderaars meer aandacht te geven. Dat doet ze door verhalen te schrijven over food ondernemers die het verschil maken, die bezig zijn met de voedseltransitie. Ze heeft al zo’n 30 ondernemers bezocht en hierdoor had ze, naast haar eigen ervaring, een boel tips voor mij. Hier het Chantaliaanse recept voor succesvolle groei van onze startup. Door mijn bril natuurlijk.
Je moet dezelfde marketing doen als bedrijven waar je je tegen afzet.
Wij zaten nog geen uur bij elkaar, en dit was de eerste binnenkomer. Het ging sowieso snel in onze conversatie, want binnen datzelfde uur hadden we ook al de angst voor de dood besproken. Nu heb ik geen doodsangst voor harde marketing, maar heb er wel een allergie voor. Dus haar observatie om dezelfde ‘harde’ marketing te doen als bedrijven waar ik me tegen af zet, was meteen raak.
Het leuke is dat Chantal lekker direct is. Ze windt er geen doekjes om. ‘Ik heb zoveel bedrijven gezien die vanuit hun missie een geweldige start maken, maar niet professioneel hun verkoop of marketing organiseren. Dan red je het niet. Wat is nu bijvoorbeeld de uitstraling van je merk? Niet duidelijk.’ Je moet dezelfde marketing doen als de grote concurrenten die niet missie gedreven zijn.
Gelukkig hebben we Kasper die onze webshop eindelijk een goede klantvriendelijke makeover geeft. Dat is een begin.
Gebruik reststromen. Die crackerrotsjes? Meteen doen.
We hebben best wel een boel crackers die breken. Of bijvoorbeeld laatst een kar met fonio crackers met een afweegfout. Te weinig chiazaad. Kan niet verkocht worden, al zijn ze superlekker, maar we zouden van deze reststroom heel goed crackerrotsjes kunnen maken. Met goede kwaliteit chocolade. Heeft onze bakker Mark al een half jaar geleden gemaakt. Erg lekker.
‘Ken je Chocolatemakers? Daar heb ik ook een week meegedraaid. Ik zal je de gegevens van Rodney door appen, dan kan je hem meteen vragen voor ouverture chocolade. Trouwens, ik haal nog chocolade nibs van hen in mijn auto; die zou je een keer door het crackerbeslag kunnen halen als test.’
Even later komt ze terug met nibs van de Chocolatemakers. Hmm, overheerlijk die natuurlijke tonen. ‘En, heb je Rodney al geappt?’
Het mooie van de crackerrotsjes is niet alleen dat we dan onze reststroom kunnen gebruiken, het is ook een mooie manier om het als sociaal project in te richten. Allemaal met de hand maken. Chantal vindt het vooral mooi om de voedselverspilling zo tegen te gaan. Die gedrevenheid zit in haar bloed. Iedere keer als we gedurende de week crackers proeven, valt het me op dat ze de niet geproefde crackers weer in het zakje doet. Lekker voor bij de lunch. Ik gooi ze meestal weg. Daar kan ik wel zorgvuldiger mee omgaan.
Je hart op 1. Dat is vaag.
Op onze website staan een aantal kernwaarden. Een aantal vindt ze vaag, zoals Je hart op 1. Er staat ook geen uitleg bij, dus kan ze zich er ook geen beeld van maken. ‘Wat is je missie precies? Bij Kromkommer was het helder: gelijke rechten voor al het groente en fruit.’ Wat heerlijk verwoord. Ik heb vervolgens een half uur nodig om haar onze missie uit te leggen. In ons gesprek krijgen we het niet echt in een duidelijke zin. Het gaat over hart en verbinding, dat wel. Huiswerk.
Chantal schroomt dus niet om dingen te benoemen, er wat van te vinden. Tegelijkertijd kan ze goed luisteren. Zeker als het om persoonlijke zaken gaat. Geen oordeel, wel vragen. Samen zoekend. Erg prettig.
Haar huidige missie is ook duidelijk. Misschien is het meer een geloof. We krijgen moeilijke tijden in de wereld van voeding. ‘Als je niet korte lijn hebt met je leverancier en niet kort op je klanten zit, red je het niet.’ Concreet. Geeft richting. Samen optrekken met lokale boeren is een eerste stap voor ons, zoals Jan Menkveld die naakte haver teelt voor de groentecrackers. Maar ook kort op je klanten, zoals meer aandacht voor online verkoop en online feedback en je eigen community bouwen.
Als ik iets mooi vind, zeg ik het.
We zijn een middag bij Social Impact Day in Den Bosch. Na een aantal verhalen van sociale ondernemers op het podium, zingt een van de ondernemers die opgeleid is als muziektherapeut een zelfgeschreven lied. Prachtige stem, dito tekst. Ontroerend vond ik het zelf. Even weg uit al het mentale. Mooie man.
Na het lied, is het pauze. Chantal loopt resoluut naar de zanger. Even later zegt ze tegen me. ‘ik heb voor Kromkommer heel vaak op een podium gestaan. Ik weet hoe fijn het is om te horen van mensen dat ze mijn verhaal goed of inspirerend vonden. Ik heb me voorgenomen om als ik iets mooi vind, het te zeggen. Dit was echt mooi.’ Dat kan overal. Het bekende complimenten geven als iemand iets moois doet.
Ben jij nooit bij Rob geweest? Dat kan echt niet.
Rob is de eigenaar van haverpletterij en granolamaker De Halm. Ik heb hem een jaar geleden telefonisch gesproken. Chantal was net met Rob aan het appen, daar gaat ze vrijdag naar toe. ‘Ben je wel eens bij Rob geweest?’ Nee. ‘Patrick, dat kan echt niet.’ Je vertelde ook dat je al drie jaar niet met Stefan van Yespers hebt gesproken, terwijl jullie notabene een cracker voor Yespers maken. Jullie kunnen zoveel van elkaar leren. Jullie zitten allemaal in hetzelfde schuitje en kunnen ook in veel aspecten samen optrekken.’
Ik brabbel nog iets van druk, druk, druk. Maar ze heeft een goed punt. We doen allemaal ons eigen ding, terwijl we allemaal gelijksoortige doelen nastreven. Zonder samenwerking duurt de voedseltransitie langer. Netwerken, samenwerken, cruciaal. Het is in ieder geval erg fijn dat Chantal royaal haar netwerk openzet.
Wat doe je over 5 jaar?
Kari’s Crackers. Dat is al een hele verandering voor mij, want in mijn leven was het antwoord op de vraag wat ik over 5 jaar zou doen, altijd iets heel anders dan wat ik deed. Ik geloof nu in verdieping. Nou ja, echt geloof ik dat het belangrijker is hoe je het doet, dan wat je doet. Zoals een vriend het beschreef: wees geen watje, maar een hoetje. Ik zou veel dieper willen zakken in de aandacht die ik mensen geef, in het luisteren, in het handelen uit overgave. Kari’s Crackers is daar een prachtig speelveld voor.
Chantal is na haar spirituele ervaring in maart van dit jaar ( https://www.peasofme.com/mijn-trip-naar-een-andere-dimensie/ ) zelf zoekend in wat ze gaat doen. Ze denkt eraan om volgende winter naar Zuid-Europa te reizen om daar verhalen van voedselvernieuwers op te zoeken onder de door haar geliefde zon. Ze weet het nog niet precies.
Hier mijn voorspelling, Chantal. In onze boekenbieb van Kari’s waar we boeken ruilen, viel je oog op The Soul of Leadership. Je was meteen enthousiast over de eerste pagina’s. Je bent een leider, een dienende leider die het anders wil doen. Plus een leider met een korte keten missie. Dichtbij het land, dichtbij de klant. Je hebt daarnaast een aversie tegen hippie achtige communes die van het land leven, maar ja dat had je eerst ook tegen spiritualiteit ☺.
Dus, over 5 jaar leidt je op dienende wijze een bloeiende gemeenschap van voedselliefhebbende vrijbuiters die op regenratieve manier het land inrichten én dichtbij de klant staan. Misschien met zelf geroosterde decaf koffie die je verkoopt. Of iets met soepen ook. Workshops geven. Gemeenschap. Zichzelf bedruipend door wel commercieel te zijn, soms zelfs strak. Een klein merk creëren van iets. Ja, ik zie het voor me. En dan af en toe helemaal uit je dak door met je vrienden vrijbuiters in extase te dansen, LOL.
Nou, ik kom in 2028 graag een weekje langs!
