Woensdag ging ik rond 19.00 uur bij de Buytenhof groente van het land halen voor mijn diner. Ik kwam Peasmaker Wiard Visser tegen en die vertelde me dat hij nog even in z’n eentje aardappels ging rooien.
De volgende ochtend vraag ik Wiard waarom hij dat klusje zelf doet en ook nog eens zo laat op de dag. Is dat uit noodzaak of zit daar wat anders achter? Wiard vertelt me dat die aardappels er inderdaad uit moesten. Maar nog belangrijker: het gevoel dat hij krijgt tijdens het rooien, brengt hem terug naar zijn kindertijd. Deze klus is precies waarom hij boer is geworden. In de buitenlucht, met de knieën op de aarde, de geur van de aardappelen.
Als klein jongetje kan Wiard na school niet snel genoeg thuis zijn. Hij houdt van het sfeertje op de boerderij. De gezelligheid van de vele mensen die aan de slag zijn in de fruitpluk, de energie die er hangt tijdens het oogsten. Zelfs voetbalwedstrijden worden afgezegd als er iets op de boerderij moet gebeuren. Ik zie de blik van Wiard zacht worden als hij me erover vertelt.
De boerderij is voor Wiard zijn thuis, een fijne plek waar hij in de kern zichzelf kan zijn. En dat is voor hem ook waar de Buytenhof vandaag de dag voor staat. Want dat thuisgevoel gunt hij iedereen. Daarom stellen hij en zijn ouders Ad en Marianne de boerderij open voor zorgklanten, de vele vrijwilligers en duizenden bezoekers. De boerderij is voor hen op z’n minst een rustpunt, maar voor velen ook een soort van tweede thuis.
En dat tweede thuis ervaar ik ook duidelijk de afgelopen dagen. De vrijwilligers waar ik peren mee pluk of koffiedrink, voelen een enorme verantwoordelijkheid voor hun werk. Velen komen er al jaren. Maar wat ik misschien nog bijzonderder vind, is de grote diversiteit aan mensen op het terrein. Oud en jong, arm en rijk, wit en gekleurd. En dat is best uniek. Boerderijen moeten vaak veel moeite doen om mensen buiten de hoogopgeleide, witte bubbel te bereiken. Niet de Buytenhof.
Sinds Wiard op de boerderij meewerkt, is die van omvang gegroeid van 15 naar 50 hectare. Want naast dat hij een fijne ontmoetingsplek wil creëren, is hij bovenal boer. En nu is het zijn taak om ervoor te zorgen dat de Buytenhof naast een fijne plek voor mensen, ook een fijne plek is voor de natuur.
En die twee gaan gelukkig vaak hand in hand. Dus staat er een veld met zonnebloemen die mensen mooi vinden, maar die ook als voedsel dient voor vogels. Er is ruimte voor natuur tussen de fruitbomen, de verschillende groentesoorten staan in stroken naast elkaar en worden niet bespoten. De producten worden zo lokaal mogelijk afgezet.
Wiard en zijn familie laten zien dat je kunt boeren op een manier die niet allen de natuur herstelt, maar ook de broze verbindingen in onze samenleving. Dan ben je met recht een peasmaker te noemen.
