Wat draagt het planten van eetbare, subtropische bomen uit de hele wereld in de Algarve in hemelsnaam bij aan een toekomstbestendig voedselsysteem? Heel veel dus, leer ik deze week bij mijn peasmaker Miguel Cotton van Orchard of Flavours.
Ik zag zelf de link eerst ook niet. Moeten we ons niet juist focussen op lokale, inheemse gewassen? Totdat ik Miguel sprak en besefte dat hij hier op zijn twee hectare in de Portugese Algarve als het ware het effect van een tijdmachine creëert. Want vrijwel alle fruitsoorten die wij eten, komen van bomen die niet niet oorspronkelijk uit Europa komen. Over de eeuwen heen waren er mensen die de bomen meenamen en optimaliseerden voor gebruik in Europa. En dat is eigenlijk wat de Belgische Miguel hier nu in de Algarve doet, maar dan versneld.
Experimenteren door trial en error
Miguel plant allerlei verschillende eetbare bomen die hij overal vandaan haalt. Hij volgt hierbij de principes van agroecology en de Miyawaki methode en past elementen van permacultuur en syntropische landbouw toe. Ik zie in de botanische tuin de Elephant toe banana en de papaya, maar ook koffie (!), de Moringa boom en de ‘linzenboom’ Pigeon Pea. Het planten is gewoon trial en error. Uiteraard met alle kennis die er beschikbaar is, maar eigenlijk vooral veel doen en kijken wat er gebeurt. Welke bomen overleven nachtvorst en welke blijven pestvrij? De resultaten houdt Miguel in detail bij een deelt hij open source met iedereen.
De ‘tijdmachine’ van Miguel is relevanter dan ooit, want klimaatverandering zorgt ervoor dat we in volle vaart nieuwe gewassen moeten vinden die o.a. tegen hogere temperaturen en droogte kunnen. En dat opent perspectief voor veel bomen die hier nu nog niet te vinden zijn. Door te experimenteren en de kennis te delen, kunnen zuidelijke Europese landen straks allerlei nieuwe soorten eetbare bomen gaan planten, ook in verschraalde gebieden. Miguel denkt hierbij niet alleen aan boeren en telers. Nee, juist ook gewoon mensen met een tuin. Want als je een mooie boom wilt planten, waarom niet eentje die eetbaar is? Dat kan in de toekomst nog weleens broodnodig gaan zijn.
Tuinierende professor
Dus iedereen is welkom in de Orchard of Flavours. Wetenschappers, toeristen en tuinliefhebbers weten de oase al volop te vinden. Miguel leidt ze zelf vol energie rond, want educatie is toevallig óók zijn ding. Hij is namelijk naast tuinder ook marketingprofessor aan een Brusselse universiteit.
De passie voor alles wat groeit en bloeit is er voor Miguel altijd al geweest. Hij groeide praktisch op in de tuin van zijn oma, die ze zelf tot haar 87e bijhield. Miguel is wetenschapper in hart en nieren, ik merk zijn gedetailleerde aanpak overal in op. Maar zijn echte passie is in de tuin zijn, daar wordt hij echt gelukkig van. En dat zie je en hoor je aan alles. Ik heb zelden iemand zo gepassioneerd horen vertellen over bomen.
Miguel weet ongelofelijk veel en houdt niet op met me verleiden tot meer te leren over de prachtige eetbare bomen. “Heb je die 3 meter hoge papayaboom al gezien? Die was in juli nog maar 10 centimeter!” En: “Ken je de peanutbutter tree?”. De wat?! Helaas zijn de vruchten nog niet rijp, dus proeven kan niet. Dan moet ik toch maar terug komen in het voorjaar…
ps. de website van Miguel bevat een schat aan informatie.
Wil jij ook bijdragen aan mijn missie? Join the grouppeas hier.
