Toen ik op LinkedIn mijn plannen deelde voor Peas of Me, bleef één van de reacties op mijn bericht knagen. Want daar zit volgens mij precies de kern.
“Dacht toch echt dat dit medium bedoeld was voor zakelijke doeleinden, niet persoonlijk, opiniërende vragen rondom de invulling van hoe iemand het leven wil invullen”.
Is dit onderscheid tussen “zakelijk” en “ons leven invullen” niet juist de reden waarom het ons zo slecht lukt om stappen te zetten richting een betere, duurzame wereld? En waarom we massaal opzoek zijn naar betekenis?
Dat je privé en zakelijk twee verschillende rollen hebt is nu vrij standaard. Ook in extreme vorm komt het voor. Doordeweeks een totale focus op geld verdienen, soms ten koste van al het andere, en in het weekend jezelf terugvinden met yoga en spiritualiteit. Maar in meer of mindere mate spelen deze verschillende rollen overal.
Ik kan me van de afgelopen jaren talrijke voorbeelden voor de geest halen. Dan zat ik in gesprek met een organisatie over de mogelijke aanpak van verspilling van kromme groente en zei de persoon aan tafel letterlijk: “Als persoon kan ik je helemaal volgen, ik begrijp het probleem en vind het ook bizar. Maar vanuit mijn rol hier heb ik te maken met doelstelling X/Y/Z, dus ik kan er niets aan doen”.
Eigenlijk is dat best wel gek, die verschillende rollen. We zijn tenslotte één persoon met drijfveren, passies en gevoel. Wat zou er nu gebeuren als we ook tijdens ons werk gaan luisteren naar die dingen die we echt belangrijk vinden in het leven? We vaker zouden luisteren naar ons onderbuikgevoel en hart? Zouden we dan dezelfde beslissingen maken?
Ik denk dat de wereld er totaal anders uit zou zien als we geen onderscheid meer zouden maken tussen ‘zakelijk’ en ‘het leven zinvol invullen’. Dat we vaker zouden uitkomen bij een bedrijfsresultaat dat bijdraagt aan een betere wereld. Dat we onszelf beter voelen in het werk wat we doen en meer betekenis kunnen vinden in ons dagelijks bestaan.
(Deze blog publiceerde ik eerder op LinkedIn)
