Ik ben nu ruim 3 maanden op pad met mijn camper. Ik leef zonder huis en werk en woon iedere week bij nieuwe mensen in een andere omgeving. Ik ben deze reis gaan maken om voedselveranderaars te leren kennen, maar ook om te zoeken naar wat een goed leven voor mijzelf betekent. Ik deel graag met jullie wat ik tot nu toe ontdekt heb.
- Omdat ik nooit naar huis hoef, leef ik meer in het nu
Als ik bij een nieuwe peasmaker ben, heb ik mijn huis bij me. Ik hoef nergens heen en pas me aan aan het tempo en het schema van de plek waar ik ben. Ik hoef niet te denken aan de lange terugrit die ik zou moeten maken. Het nergens heen hoeven zorgt ervoor dat ik er veel vaker ‘echt’ ben en dat geeft rust. - Ik kan me overal thuisvoelen
Lang dacht ik dat een huis hebben nodig is om me thuis te voelen. Maar als ik aan het einde van de dag een kaarsje aansteek in mijn camper en een kop thee maak, voelt dat ook als thuiskomen. En mag ik een weekendje in iemands huis verblijven? Binnen 10 minuten voel ik me totaal op mijn gemak. Home is where the heart is. Maar dat kan dus op iedere plek en ook in je eentje zijn. - Ik heb echt heel weinig spullen nodig
Ik wil goed eten en lekkere koffie kunnen maken. Stevige schoenen en warme kleren zijn een noodzaak en ik heb mijn laptop en telefoon nodig om mijn werk te kunnen doen. Maar een uitgebreide garderobe? Hoeveel draag je nu echt? En de rest van de spullen die je kunt kopen passen toch niet in een camper, dus daar hoef ik niet eens over na te denken. - Mensen maken mijn dag
Als ik een fantastische dag heb gehad, is dat zelden als ik de hele dag alleen ben geweest. Met mensen zijn zorgt voor het ultieme geluksgevoel. Dit zijn lang niet altijd mensen die heel dicht bij me staan, dat kunnen ook mensen zijn die ik net heb ontmoet. Maar met familie en vrienden zijn maakt het leven voor mij wel echt rijk. - De natuur laadt me op
Ik ben nu meer in de natuur. Ik sport onder de sterren, zie de zon opkomen en geniet van het avondrood. Vaak als de zonnestralen mijn gezicht raken, voel ik de spanning van mijn lijf lopen en mijn ademhaling wordt relaxter. Ik kon het in de stad niet zien of deed er te weinig moeite voor. Nu ga ik er mijn bed voor uit en het loont altijd. - Mezelf kwetsbaar opstellen zorgt voor verbinding
Sinds ik van mezelf niet altijd meer sterk hoef te zijn en open ben over hoe ik me voel, is het leven makkelijker. Ik maak me minder zorgen over wat mensen van me denken en weet dat iedereen zijn eigen worstelingen heeft. Ik merk dat als ik me kwetsbaar opstel, ik dit terug krijg. En dat ik daardoor sneller met mensen gesprekken kan voeren die echt ergens over gaan. - Focussen op wat wel kan maakt het leven lichter
De ellende in de wereld is niet te overzien. Ik worstel hoe daarmee om te gaan. Nu ik iedere week met mensen werk die bezig zijn met hoe het wel kan, helpt me dat de wereld in een ander licht te zien. Ik kies ervoor te focussen op kleine veranderingen die de wereld mooier maken, ook al voelt dat soms als mijn kop in het zand steken. - Me alleen of ongelukkig voelen is niet gebonden aan een plek of luxe
Ja, ik heb zeker ook nu mijn momenten dat ik me alleen voel of het even niet zie zitten. Maar ik realiseer me dat dat gevoel niet gebonden is aan een locatie of luxe. Mijn diepste dalen ervaarde ik in een mooi warm huis met alles wat ik nodig had. Me gelukkig kunnen voelen zit dus blijkbaar in andere dingen. - De meeste mensen deugen
Ik sluit af met een cliché, maar wel een belangrijke. In de afgelopen drie maanden lieten mensen die ik nog nooit ontmoet had, me binnen in hun huis of hun bedrijf. Ik at met ze aan de keukentafel en ze vertelden me persoonlijke verhalen. Mensen onderweg helpen met mijn camper. Ik krijg tikkies van wildvreemden of uitnodigingen om te slapen in het huis van iemand die ik niet ken. Echt waar, de meeste mensen deugen. Die reminder had ik even nodig.
Kun je dit alles ook ervaren als je niet in een camper rondreist? Ik denk het zeker wel. Maar voor mij was het nodig om deze reis te maken zodat ik dit kan en mag ontdekken. En ik heb de wijsheid over een goed leven zeker niet in pacht en blijf leren, maar misschien kun je er toch iets mee?
Waardeer je mijn verhalen en wil je bijdragen aan mijn missie om de impact voedselveranderaars te vergoten? Join the grouppeas hier.
