Leeg! Ontspullen is wat mij de afgelopen maand bezighield. En dat was een leerzaam proces.
Ik had mezelf voorgenomen om me zo ‘duurzaam mogelijk’ te ontdoen van dingen die ik niet meer kan gebruiken in mijn camper. Vrijwel alles heeft een bestemming gekregen bij een nieuwe eigenaar. Marktplaats was mijn beste vriend en ik heb veel nieuwe leuke mensen ontmoet.
Maar wat een traject was het…. Ik had naar mijn idee niet veel spullen en zei dat ook altijd tegen mensen (herkenbaar?). Maar wat een klus is het als ieder pennetje, paar sokken of mes door je handen moet gaan. Het maakt je bewust van wat je hebt en ook van wat je niet nodig hebt.
Vorige week wilde ik toast maken, maar mijn toaster was al weg. Ik probeerde het toen in een koekenpan en dat ging prima. Een toaster heb je dus eigenlijk niet nodig. Voor hoeveel spullen geldt dat wel niet?
Ik las ooit een interview met Willem & Drees waarin zij iets zeiden als: “Je moet vanaf een zekere leeftijd eigenlijk ieder jaar van je leven zorgen dat je minder spullen hebt dan het jaar ervoor.” Dat heb ik altijd onthouden en het is zó waar. Hoe onlogisch is het om je hele leven spullen te verzamelen en op het einde van de rit te eindigen met een vol huis? Waarom zijn we daar eigenlijk niet meer mee bezig?
Spullen zijn letterlijk en figuurlijk balast. Ze kosten tijd, geld, ruimte, aandacht en alles dat ten koste gaat van onze wereld. Leven met minder voelt lichter. En ja, bijna alles is tweedehands te koop (of gratis) als je toch iets nodig hebt.
We kunnen echt met minder. Dat wist ik altijd al wel, maar handelde er niet voldoende naar. Ik heb me voorgenomen om hoe mijn levenssituatie later ook wordt, nooit meer zoveel spullen te kopen.
Afscheid nemen van een leeg huis in Utrecht
(Deze blog publiceerde ik eerder op LinkedIn)
